|
W ujęciu tradycyjnym słowo „mastering”
oznacza proces transferu gotowego zmiksowanego nagrania do urządzenia
wykonującego matrycę do produkcji płyty winylowej. W
najbardziej renomowanych studiach nagraniowych, takich jak
Tamla Motown w Detroit czy EMI Studios przy Abbey Road w
Londynie nie stosowano na ogół zbyt radykalnych zabiegów
podczas tego procesu.
Często taśmy przychodzące do
pomieszczenia technika masteringowego opatrzone były
karteczkami, ażeby nie zmieniać eq ani nie stosować
kompresji. W miarę upływu czasu zaczęto jednak coraz
bardziej ingerować w oryginalny miks nagrań, odkryto, że
nawet najlepiej wykonany mixdown nagrania może być jeszcze
bardziej polepszony brzmieniowo, jeśli zastosuje się na nim
odpowiednie procesory panoramy stereofonicznej, equalizacji,
dynamiki czy podrasowania brzmienia za pomocą enhancerów.
W
latach osiemdziesiątych artyści tacy jak Michael Jackson,
Madonna czy Whitney Houston szeroko stosowali na swoich
nagraniach właśnie tego typu polepszacze brzmienia, jak na
przykład osławiony procesor BBE. Właśnie w latach
osiemdziesiątych na dobre weszła do studiów nagraniowych na
całym świecie technika cyfrowa- nagrywanie ścieżek za
pomocą różnych typów rejestratorów cyfrowych, początkowo
z nośnikiem taśmowym jak DAT’y a później rejestratorów
posługujących się płytami i wreszcie dyskami twardymi.
Taka technika nagrywania dawała przewagę nad urządzeniami
analogowymi ze względu na znacznie łatwiejszą edycję ścieżek
i prostotę obsługi, pozbawiała jednak dźwięk pewnych
charakterystycznych dla technologii analogowej bardzo
korzystnych artefaktów jak delikatna kompresja, nasycenie dźwięku
składowymi harmonicznymi, podbarwianie spektrum wpływające
na znacznie przyjemniejsze dla ucha brzmienie.
Technika
cyfrowa ma bowiem to do siebie, że dźwięk tak
zarejestrowany brzmi bardzo sucho, metalicznie, liniowo i
chociaż pod względem mierzonych parametrów czysto
technicznych wyraźnie góruje nad najlepszymi urządzeniami
analogowymi, to jednak w sensie brzmienia im równie wyraźnie
ustępuje. Dlatego proces masteringu zyskał mniej więcej w
połowie lat osiemdziesiątych bardzo na znaczeniu, gdyż
producenci i realizatorzy nagrań odkryli, iż muzyka
produkowana na sprzęcie cyfrowym utraciła coś ze swojej
muzykalności.
Mastering uzyskał nowy wymiar, stając się
tym elementem produkcji muzyki, który przywracał muzyce
utraconą głębię i piękno. Zaczęto ponownie wykorzystywać
do miksu urządzenia analogowe, takie jak szpulowe magnetofony
i lampowe equalizery i kompresory. Pojawiła się nowa
technika wzbogacania cyfrowych nagrań polegająca na
zgrywaniu cyfrowych ścieżek na magnetofon szpulowy z wysoką
prędkością taśmy w celu nadania brzmieniu lepszego
kontrastu, delikatnej kompresji i ciepła charakterystycznego
dla nagrań powstałych na tego właśnie typu rejestratorach.
Technika ta jest popularna po dzień dzisiejszy. Ponadto
powstały liczne urządzenia mające symulować brzmienie sprzętu
analogowego, a również programowe aplikacje do tego samego
celu.
W Studiu Masteringu Emotion Converting Plant stosujemy wszystkie te techniki, gdyż naszym
najważniejszym i zarazem jedynym motto jest najwyższej klasy
dźwięk bez kompromisu dla każdego naszego Klienta.
Nasze doświadczenie i wyposażenie umożliwia nam dostarczać
Klientom zarówno najlepszy poziom usług, jak i najwyższą
jakość dźwięku. Posiadając kilkunastoletnie doświadczenie w
produkcji najwyższej klasy dźwięku oferujemy jednocześnie
znakomita jakośc i przystepne ceny.
Wszystkie artykuły objęte są międzynarodowym prawem autorskim.
Copyright ® by Mariusz Wojtoń, 2007-2023. Kopiowanie, wykorzystywanie fragmentów w jakichkolwiek celach bez porozumienia z autorem wzbronione.
Emotion Converting Plant is a registered trademark of Mariusz Wojtoń.
|
|
